Η πρόγνωση για την έκβαση της νόσου εξαρτάται κυρίως από το στάδιο του καρκίνου και το βαθμό κακοήθειας (Gleason) του όγκου. Η θεραπεία για κάθε ασθενή καθορίζεται ατομικά, λαμβάνοντας υπόψη το ιατρικό ιστορικό, την ηλικία, τη γενική κατάσταση του ασθενούς και το στάδιο της νόσου.
Αν ο προστατικός καρκίνος ανιχνευθεί σε πρώϊμα στάδια μπορεί στις περισσότερες περιπτώσεις να επιτευχθεί πλήρης ίαση.
Μερικοί από τους θεραπευτικούς χειρισμούς που μπορεί ο ιατρός να χρησιμοποιήσει μεμονωμένα ή σε συνδυασμό είναι:
• Προσεκτική παρακολούθηση
• Χειρουργική θεραπεία
• Ακτινοβολία
• Ορμονοθεραπεία
• Άλλες θεραπείες
H αντιμετώπιση του προστατικού καρκίνου μπορεί να επηρεάσει έναν ασθενή οργανικά και πνευματικά, τις σχέσεις του και τη δουλειά του. Όλα αυτά τα ζητήματα επιδρούν στην ‘‘ποιότητα ζωής’’. Η φροντίδα του καρκίνου του προστάτη δεν θα πρέπει να περιορίζεται στην επικέντρωση στο όργανο και μόνο. Η θεώρηση της ποιότητας ζωής σημαίνει κατανόηση των επιθυμιών του ασθενούς, έτσι ώστε οι θεραπευτικές προτάσεις να σχηματοποιούνται και να συζητιούνται. Υπάρχει ξεκάθαρη ένδειξη ιδιαιτέρων αναγκών και υποστήριξης σε κάποιους ασθενείς μετά τη διάγνωση και θεραπεία του καρκίνου.
Προσεκτική / Ενεργητική Παρακολούθηση
Η παρακολούθηση δεν αποτελεί θεραπεία, αλλά στρατηγική, η οποία έγκειται στη συχνή επαναξιολόγηση του ασθενούς. Η λογική αυτής της προσέγγισης είναι ότι μερικές φορές μπορεί να βρούμε καρκινικά κύτταρα σε βιοψία προστάτη τα οποία ίσως δεν αναπτυχθούν ποτέ, με αποτέλεσμα να προχωρήσουμε σε πιθανή θεραπεία που ίσως να μη χρειαζόταν. Από την άλλη μεριά όμως είναι γεγονός ότι δυστυχώς δεν υπάρχουν επιστημονικά δεδομένα που να μας οδηγούν σε συμπέρασμα πριν από τη θεραπεία για το ποιοι όγκοι μπορεί να εξελιχθούν και ποιοι όχι. Σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη η τεράστια ψυχολογική επιβάρυνση του ασθενούς, καθώς πολύ συχνά θα πρέπει να υποβάλλεται σε εξετάσεις με το άγχος να τον κυριεύει για το αποτέλεσμα αυτών.
Η επιλογή της ενεργητικής παρακολούθησης (active surveillance) αφορά ασθενείς χαμηλού κινδύνου με προσδόκιμο επιβίωσης μεγαλύτερο των 10 ετών, οι οποίοι επιθυμούν να καθυστερήσουν τις ανεπιθύμητες ενέργειες της ριζικής θεραπείας χωρίς να τίθεται σε επισφάλεια η επιβίωσή τους. Το πρόγραμμα παρακολούθησης αυτών των ασθενών είναι αυστηρά προκαθορισμένο με τελικό σκοπό την επιλογή της κατάλληλης χρονικής στιγμής για ριζική θεραπεία με σκοπό την ίαση.
Αντιθέτως, η επιλογή της προσεκτικής παρακολούθησης (watchfull waiting) αφορά σε ασθενείς ανεξαρτήτως σταδίου και κατηγοριοποίησης σε ομάδα κινδύνου. Οι ασθενείς αυτοί έχουν βαριά συνοδό νοσηρότητα και προσδόκιμο επιβίωσης μικρότερο των 10 ετών. Η παρακολούθηση αυτών των ασθενών είναι εξατομικευμένη και στόχο έχει την κατάλληλη παρέμβαση για την αντιμετώπιση των επιπλοκών της νόσου. Στόχος της προσεκτικής παρακολούθησης αποτελεί η παρηγορητική και όχι η ριζική θεραπεία, καθώς οι επιπλοκές της ριζικής θεραπείας σε αυτή την ομάδα ασθενών θα ήταν δύσκολα διαχειρίσιμες.
Χειρουργική Επέμβαση
Αποτελεί τη θεραπεία εκλογής για την αντιμετώπιση του εντοπισμένου καρκίνου του προστάτη. Η επέμβαση λέγεται ριζική προστατεκτομή και σε αυτή αφαιρείται όλος ο προστάτης, οι σπερματοδόχες κύστεις, η προστατική ουρήθρα και οι επιχώριοι λεμφαδένες.
Η ριζική προστατεκτομή μπορεί να γίνει ανοιχτά (οπισθοηβική ριζική προστατεκτομή), από το περίνεο (περινεϊκή ριζική προστατεκτομή), λαπαροσκοπικά (λαπαροσκοπική ριζική προστατεκτομή) και με τη χρήση του ρομποτικού συστήματος Da Vinci (ρομποτική ριζική προστατεκτομή). Όλες οι τεχνικές είναι αποδεκτές, καθώς δεν παρουσιάζουν ξεκάθαρες διαφορές στα λειτουργικά και ογκολογικά αποτελέσματα.
Η ριζική προστατεκτομή τα τελευταία είκοσι χρόνια έχει εξελιχθεί σε τέτοιο βαθμό ώστε οι αρνητικές επιπτώσεις της στην ποιότητα ζωής του αρρώστου να έχουν ελαχιστοποιηθεί.
Προτείνεται σε:
- ασθενείς χαμηλού κι ενδιαμέσου κινδύνου και προσδόκιμο επιβίωσης > 10 έτη
- επιλεγμένους ασθενείς με τοπικά προχωρημένη νόσο (cT3a) και προσδόκιμο επιβίωσης > 10 έτη, μόνο ως μέρος συνδυασμού θεραπειών
Η νευροπροστατευτική ριζική προστατεκτομή (nerve sparing radical prostatectomy) αναφέρεται στην προσπάθεια διατήρησης των αγγειονευρωδών δεματίων του προστάτη αδένα, τεχνική η οποία βοηθά τόσο στη διατήρηση της εγκράτειας των ούρων, όσο και στη διατήρηση της στυτικής λειτουργίας του αρρώστου.
Νευροπροστατευτική ριζική προστατεκτομή (nerve sparing radical prostatectomy)
Η παρακολούθηση των ασθενών μετά από ριζική προστατεκτομή γίνεται κυρίως με το PSA κάθε 3 μήνες για τα 2 πρώτα χρόνια και στη συνέχεια κάθε 6 μήνες. Μετά τη ριζική προστατεκτομή (3 μήνες) το PSA πρέπει να υποχωρήσει σε μη ανιχνεύσιμα επίπεδα (< 0,2 ng/ml).
Αν το PSA παραμένει σε μη ανιχνεύσιμα επίπεδα και είναι σταθερό, δεν απαιτούνται άλλες εξετάσεις.
Από τη στιγμή του το PSA αρχίσει να αυξάνει (βιοχημική υποτροπή) απαιτούνται 3-8 χρόνια για την εμφάνιση μεταστάσεων.
Τα αποτελέσματα από τη ριζική προστατεκτομή είναι εξαιρετικά.
Η 10ετής ειδική για τον καρκίνο του προστάτη επιβίωση υπερβαίνει το 90% στις περισσότερες μελέτες. Η αντίστοιχη 15ετής ειδική για τον καρκίνο του προστάτη επιβίωση υπερβαίνει το 80%.
Οι δύο κυριότερες επιπλοκές που παρατηρούνται μετά από χειρουργική επέμβαση για την αντιμετώπιση του καρκίνου του προστάτη είναι:
• στυτική δυσλειτουργία
• ακράτεια ούρων
Το μεγαλύτερο ποσοστό των αντρών θα συναντήσει δυσκολίες στη στύση (στυτική δυσλειτουργία) μετά τη χειρουργική επέμβαση, ενώ όλοι δεν θα έχουν εκσπερμάτιση, αφού έχουν αφαιρεθεί τα βασικά όργανα που παράγουν το σπέρμα. Διατηρείται, όμως, η ερωτική επιθυμία και o ξηρός οργασμός χωρίς εκσπερμάτιση. Η στυτική δυσλειτουργία (Σ.Δ.) αποτελεί τη συχνότερη απώτερη επιπλοκή μετά από ριζική προστατεκτομή (Ρ.Π.). Η αιτιοπαθογένεια της ΣΔ μετά τη Ρ.Π. είναι πολυπαραγοντική, με την ίνωση των σηραγγωδών σωμάτων μετά τη νευροαπραξία να παίζει κυρίαρχο ρόλο.
Η στυτική λειτουργία χρειάζεται χρόνο για να αποκατασταθεί σε ασθενείς με φυσιολογικές στύσεις προεγχειρητικά που υποβλήθηκαν σε Ρ.Π. με αμφοτερόπλευρη διατήρηση των αγγειονευρωδών δεματίων. Παρόλα αυτά, σε σημαντικό ποσοστό ασθενών δε θα αποκατασταθούν ποτέ στύσεις ικανές για κολπική διείσδυση και ολοκληρωμένη σεξουαλική επαφή.
Επιπλέον, μερικοί ασθενείς θα έχουν απώλεια ούρων (ακράτεια), ειδικά τους πρώτους μήνες μετά την επέμβαση. Ένα από τα σημαντικά λειτουργικά προβλήματα που συνδέονται με την επέμβαση της ριζικής προστατεκτομής (Ρ.Π.), η ακράτεια των ούρων, έχει μεγάλο αντίκτυπο στην ποιότητα ζωής των ασθενών και στο κατά πόσο δηλώνουν ικανοποιημένοι μετά την επέμβαση.
Η ακράτεια των ούρων εμφανίζεται άμεσα μετά την επέμβαση και στη συνέχεια παρουσιάζει βελτίωση μέχρι και 2 έτη μετεγχειρητικά. Η μεγάλη πλειονότητα των ανδρών ανακτά την εγκράτεια μέσα στους πρώτους 3 μήνες από την επέμβαση, με το ποσοστό εγκράτειας να ξεπερνά το 90% ως το τέλος του πρώτου έτους.
Ακτινοθεραπεία
Η ακτινοθεραπεία (Radiation Therapy, RT) αποτελεί μια από τις κυριότερες θεραπείες στον καρκίνο του προστάτη για όλα τα στάδια της εντοπισμένης νόσου (πολύ χαμηλού έως πολύ υψηλού κινδύνου) με ή χωρίς ταυτόχρονη χορήγηση ορμονοθεραπείας. Πρόκειται για αναίμακτη, μη-επεμβατική μέθοδο αντιμετώπισης της νόσου με τη χρήση ακτίνων Χ. Οι εξελίξεις στις ακτινοθεραπευτικές τεχνικές καθοδηγούνται από την συνεχή προσπάθεια για την αύξηση της απορροφημένης δόσης από τον όγκο-στόχο με σκοπό τον έλεγχο της νόσου, με παράλληλη μεγιστοποίηση της προστασίας των παρακείμενων υγιών ιστών για την αποφυγή παρενεργειών.
Η ακτινοθεραπεία περιλαμβάνει την εξωτερική ακτινοθεραπεία και τη βραχυθεραπεία (εμφύτευση ραδιενεργών σποριδίων στον προστάτη).
Εξωτερική ακτινοβολία
Η εξωτερική ακτινοθεραπεία εφαρμόζεται σήμερα με τη μορφή της τρισδιάστατης σύμμoρφου ακτινοθεραπείας (3D Conformal Radiotherapy, 3D CRT) καθώς και της ακτινοθεραπείας με διαμόρφωση της έντασης της δέσμης (Intensity Modulated Radiotherapy, IMRT). Σε ασθενείς χαμηλού και μέσου κινδύνου είναι εξαιρετικά αποτελεσματική θεραπευτική μέθοδος με ποσοστά απουσίας εξέλιξης της νόσου στην 5ετία περίπου 70-85%. Η εξωτερική ακτινοβολία για να σκοτώσει καρκινικά κύτταρα χρησιμοποιεί υψηλής ενέργειας ακτίνες Χ που παράγονται από ένα ειδικό μηχάνημα. Αυτή η μορφή ακτινοβολίας είναι ειδική στο να καταστρέφει καρκινικά κύτταρα, αλλά μπορεί επίσης να προκαλεί συμφύσεις και σε γειτονικά υγιή όργανα.
Βραχυθεραπεία
Η μόνιμη εμφύτευση ραδιενεργών σποριδίων μέσω του περινέου στον προστάτη υπό καθοδήγηση με διορθικό υπερηχογράφημα ονομάζεται βραχυθεραπεία. Συνήθως χρησιμοποιείται το ιώδιο-125 (άλλα ισότοπα που χρησιμοποιούνται είναι το παλλάδιο-103 και το καίσιο-131).
Οι ενδείξεις της βραχυθεραπείας σήμερα περιλαμβάνουν ασθενείς σταδίου ≤ T2a, Gleason score ≤ 6, PSA ≤ 10ng/ml, ≤ 50% των ιστοτεμαχίων της βιοψίας με καρκίνο, μέγεθος προστάτη ≤ 50 ml χωρίς προηγούμενη διουρηθρική προστατεκτομή και με καλή βαθμολογία στο ερωτηματολόγιο IPSS για την εκτίμηση των συμπτωμάτων από το κατώτερο ουροποιητικό.
Η 5ετής και η 10ετής πιθανότητα απουσίας εξέλιξης κυμαίνεται από 71-93% και από 65-85%, αντίστοιχα.
- Πρέπει να τονιστεί ότι και στις δύο μεθόδους ακτινοθεραπείας του προστάτη, η πτώση της τιμής του PSA είναι αργή και μπορεί να χρειαστεί μέχρι και ένα έτος για την επίτευξη της χαμηλότερης τιμής (PSA ναδίρ).
- Το πιο σύγχρονο κριτήριο για τη διαπίστωση βιοχημικής υποτροπής μετά ακτινοθεραπεία αποτελεί η αύξηση του PSA κατά + 2 ng/ml από την χαμηλότερη τιμή (ναδίρ).
Αντενδείξεις για τη χορήγηση ακτινοθεραπείας αποτελούν η προηγούμενη ακτινοβόληση στη πύελο,
ενεργός λοίμωξη στο ορθό ή στην ουροδόχο κύστη, μόνιμος ουροκαθετήρας, χρόνια διάρροια, ελκώδης κολίτιδα και παθολογική ουροροομετρία.
Η ακτινοθεραπεία είναι μεν μια ανώδυνη διαδικασία, ωστόσο μπορεί να υπάρξουν κάποια προβλήματα λόγω των παρενεργειών που συνδέονται με αυτήν. Η συχνότητα παρενεργειών σχετίζεται με τη συνολική δόση ακτινοθεραπείας, καθώς επίσης και με την έκταση της ακτινοβολούμενης περιοχής. Η ακτινοθεραπεία του προστάτη μπορεί να προκαλέσει παρενέργειες που αφορούν:
- την ουροδόχο κύστη
- το ορθό
- τον πρωκτό
Είναι πιθανόν να παρουσιαστούν συμπτώματα από την ουροδόχο κύστη όπως αιματουρία ή/και συχνουρία, νυκτουρία, επιτακτικότητα, αίσθημα καύσου κατά την ούρηση και υπερηβικό πόνο.
Η διάρροια επίσης είναι μια συχνή παρενέργεια η οποία εμφανίζεται περί το τέλος της όλης σειράς της ακτινοθεραπείας (έκτη έως έβδομη εβδομάδα) και μπορεί εύκολα να ρυθμιστεί με αντιδιαρροϊκά χάπια και με τη λήψη τροφής χαμηλής περιεκτικότητας σε ίνες.
Η ακτινοθεραπεία μπορεί επίσης να προκαλέσει κόπωση, ειδικά όταν ο ασθενής ξυπνά αρκετές φορές το βράδυ για να ουρήσει.
Τέλος στυτική δυσλειτουργία και ακράτεια ούρων μπορεί να εμφανισθούν και μετά από ακτινοθεραπεία, ο κίνδυνος όμως είναι σημαντικά χαμηλότερος σε σύγκριση με τη ριζική προστατεκτομή.
Οι σύγχρονες τεχνικές ακτινοθεραπείας έχουν πετύχει να μειώσουν στο ελάχιστο τις παρενέργειες από τη θεραπεία του καρκίνου του προστάτη. Η επικέντρωση των υψηλών δόσεων στο στόχο με τη μεγαλύτερη δυνατή αποφυγή των φυσιολογικών οργάνων, χάριν στην IMRT, αλλά και η ασφάλεια ότι οι δόσεις αυτές πετυχαίνουν με απόλυτη ακρίβεια το στόχο αυτό, χάριν στην IGRT, έχουν καταστήσει την ακτινοθεραπεία ως μια εξαιρετικά ασφαλή μέθοδο θεραπείας του καρκίνου του προστάτη.
Σήμερα έχουμε τη δυνατότητα να χορηγήσουμε τις υψηλές δόσεις ακτινοβολίας, που είναι απαραίτητες για την αύξηση του θεραπευτικού αποτελέσματος, διατηρώντας τις παρενέργειες σε χαμηλά επίπεδα.
Ορμονοθεραπεία
Η ορμονοθεραπεία αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της θεραπείας του μεταστατικού καρκίνου του προστάτη. Για πρώτη φορά προτάθηκε σαν θεραπεία για τον καρκίνο του προστάτη το 1941, όταν ο Καναδο-αµερικανός καθηγητής φυσιολογίας Charles Brenton Huggins ανακάλυψε ότι ο ευνουχισμός προκαλούσε συρρίκνωση όγκων καρκίνου προστάτη.
Η ορμονοθεραπεία είναι μια μορφή θεραπείας του καρκίνου του προστάτη που προορίζεται για την εξάλειψη των ανδρικών ορμονών (ανδρογόνων). Τα ανδρογόνα είναι ορμόνες που ευθύνονται για την ανάπτυξη των φυλετικών χαρακτηριστικών του άνδρα, όπως η ανάπτυξη τριχοφυΐας και οι αλλαγές της φωνής, καθώς και την ανάπτυξη και λειτουργία των ανδρικών γεννητικών οργάνων. Το πιο συνηθισμένο ανδρογόνο είναι η τεστοστερόνη.
Στις μέρες µας ο ευνουχισμός έχει σχεδόν εγκαταλειφθεί και τη θέση του έχουν πάρει δυο μεγάλες κατηγορίες χημικών ουσιών που αναστέλλουν την ενεργοποίηση του ανδρογονικού υποδοχέα. Η πρώτη κατηγορία αφορά τα αντιανδρογόνα, στην πλειονότητά τους µη στεροειδείς ουσίες, που δρουν σαν ανταγωνιστές του ανδρογονικού υποδοχέα, αναστέλλοντας την πρόσδεσή του µε τα ενδογενή ανδρογόνα και την ενεργοποίησή του. Η δεύτερη κατηγορία αποτελεί τους αγωνιστές/ ανταγωνιστές της LHRH, της υποθαλαµικής ορμόνης που ρυθμίζει την έκφραση των υποφυσιακών ορμονών FSH και LH.
Η ορμονική θεραπεία είναι η ραχοκοκαλιά της φαρμακευτικής αντιμετώπισης. Συνιστάται σε πρώτη φάση στην χορήγηση αγωνιστών/ ανταγωνιστών LHRH υπό μορφή υποδόριων ενέσεων κάθε 3 μήνες σε συνδυασμό με δισκία αντιανδρογόνων που λαμβάνονται κάθε μέρα. Ο συνδυασμός αυτός προκαλεί πλήρη ανδρικό ορμονικό αποκλεισμό με αποτελέσματα εξαιρετικά που διαρκούν χρόνια.
Η ορμονοθεραπεία δεν είναι θεραπεία ίασης, επειδή δεν εξαλείφει ολοκληρωτικά τα καρκινικά κύτταρα του προστάτη.
Είναι μάλλον παρηγορητική θεραπεία, προκειμένου να επιβραδύνει την εξέλιξη ή ανάπτυξη της νόσου. Η ορμονοθεραπεία μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως πρωτογενής ή δευτερογενής θεραπεία. Η ορμονοθεραπεία συχνά χρησιμοποιείται ως πρωτογενής θεραπεία (μονοθεραπεία) σε ηλικιωμένους άνδρες που δεν είναι υποψήφιοι για επέμβαση ή ακτινοθεραπεία και δεν ενδιαφέρονται για προσεκτική αναμονή της εξέλιξης του καρκίνου τους ή σε άνδρες με μεταστατική νόσο κατά την ανίχνευση του καρκίνου του προστάτη. Σαν δευτερογενής θεραπεία χρησιμοποιείται σε ασθενείς που εμφανίζουν υποτροπή της νόσου μετά από ριζική προστατεκτομή ή ακτινοθεραπεία.
Καρκίνος του προστάτη ανθεκτικός στον ευνουχισµό (ευνουχοάντοχος καρκίνος του προστάτη)
Δυστυχώς, παρά τα υψηλά ποσοστά ανταπόκρισης στην ορμονοθεραπεία η πλειονότητα των όγκων αναπτύσσουν αντίσταση σε αυτή. Το στάδιο αυτό ονομάζεται καρκίνος του προστάτη ανθεκτικός στον ευνουχισµό (Castrate Resistant Prostate Cancer, CRPC). Ο καρκίνος του προστάτη χαρακτηρίζεται ως ευνουχοάντοχος, μόνο όταν υπάρχει βιοχημική ένδειξη πως είχε επιτευχθεί ο ανδρογονικός αποκλεισμός (επίπεδα τεστοστερόνης ορού <50 ng/dl) και υπάρχει απεικονιστική ή/και βιοχημική επιδείνωση νόσου.
Ορισμός του ευνουχοάντοχου καρκίνου του προστάτη σύμφωνα με τις κατευθυντήριες οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ουρολογικής Εταιρείας: 3 συνεχόμενες αυξήσεις της τιμής του PSA σε εβδομαδιαίες μετρήσεις με τουλάχιστον 2 τιμές κατά 50% υψηλότερες του ναδίρ, επί μιας τιμής του PSA όμως > 2 ng/ml και επί μιας τεστοστερόνης στα επίπεδα του ευνουχισμού (<50 ng/dl).
90% των ασθενών με mCRPC εμφανίζουν οστικές μεταστάσεις και η πλειοψηφία τους είναι οστεβλαστικές.
Κλινική εικόνα:
- ασυμπτωματικοί
- οστικά άλγη
- συμβάματα σχετιζόμενα με οστική νόσο (SRE, skeletal related events):
- Συμπίεση νωτιαίου μυελού
- Παθολογικά κατάγματα
- Σοβαρή υπερασβεστιαιμία
- Ανάγκη για παρέμβαση (ακτινοβολία, χειρουργείο)
Άλλες Θεραπείες
- Κρυοθεραπεία
Αυτή η θεραπεία χρησιμοποιείται για την καταστροφή των κυττάρων με το πάγωμα των ιστών. Η απόλυτη ένδειξη για την εφαρμογή της κρυοθεραπείας είναι η υποτροπή καρκίνου του προστάτη μετά από ακτινοβολία ή βραχυθεραπεία. Σε αυτή την περίπτωση, που η ριζική προστατεκτομή διάσωσης είναι μία δύσκολη επέμβαση με περισσότερες επιπλοκές, προβάλει η κρυοθεραπεία σαν η πιο αποτελεσματική λύση με τις λιγότερες παρενέργειες. - HIFU
Η υψηλής έντασης εστιασμένη δέσμη υπερήχων (High Intensity Focused Ultrasound, HIFU) έχει σχεδιασθεί για την θεραπεία του εντοπισμένου καρκίνου του προστάτη. Η τεχνική αυτή είναι καινούργια στην θεραπεία του καρκίνου του προστάτη και τα μακροχρόνια αποτελέσματα της δεν είναι ακόμη διαθέσιμα. - Χημειοθεραπεία
Τα πλεονεκτήματα από την χορήγηση χημειοθεραπείας για τον προχωρημένο καρκίνο του προστάτη είναι συγκρίσιμα με τα πλεονεκτήματα που παρουσιάζει η χημειοθεραπεία σε ασθενείς με άλλους συμπαγείς όγκους που λαμβάνουν χημειοθεραπεία. Το φάρμακο που χορηγείται συνήθως σήμερα στην θεραπεία του καρκίνου του προστάτη είναι η δοσεταξέλη (Taxotere®), της οποίας η δράση εστιάζεται στον κυτταρικό σκελετό των καρκινικών κυττάρων.
- Όλοι οι καρκίνοι του προστάτη δεν είναι ίδιοι.
- Σε μερικούς άνδρες η νόσος είναι πολύ επιθετική και απαιτείται άμεση θεραπεία, ενώ σε άλλους είναι μία αργά εξελισσόμενη νόσος, η οποία είναι απίθανο να προκαλέσει σοβαρά προβλήματα.
- Το 80% σχεδόν των καρκίνων του προστάτη διαγιγνώσκονται, όταν είναι περιορισμένοι ή εντοπισμένοι στην περιοχή του προστάτη.
Ασθενείς στους οποίους ο καρκίνος διαγιγνώσκεται σε αυτό το πρώιμο στάδιο, έχουν ποσοστό 5ετούς επιβίωσης σχεδόν 100%.
Τα ποσοστά επιβίωσης, για όλα τα στάδια του καρκίνου του προστάτη, έχουν αυξηθεί από 67% στο 92% τα τελευταία 20 χρόνια, σύμφωνα με τα στοιχεία της Αμερικανικής Εταιρείας Καρκίνου (American Cancer Society), κυρίως επειδή σήμερα περισσότεροι άνδρες διαγιγνώσκονται σε αρχικά στάδια απ’ ότι παλιότερα.
Σημαντική λοιπόν είναι η πρώϊμη διάγνωση, αφού όπως τονίσθηκε, η αντιμετώπιση της νόσου σε αρχικά στάδια έχει μεγάλη επιτυχία. Και για τους ασθενείς όμως με προχωρημένα στάδια της νόσου, υπάρχει μεγάλη ελπίδα για το μέλλον, καθώς οι επιστημονικές έρευνες ανακαλύπτουν συνεχώς νέες και ελπιδοφόρες μορφές θεραπείας
Ο καρκίνος του προστάτη αποτελεί στις μέρες μας ένα από τα κυρίαρχα ιατρικά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο ανδρικός πληθυσμός.
Είναι ο συχνότερος καρκίνος στους άνδρες του δυτικού κόσμου και η δεύτερη αιτία θανάτου μετά τον καρκίνο του πνεύμονα. Ο προληπτικός έλεγχος του προστάτη περιλαμβάνει δύο εξετάσεις: τη μέτρηση του ειδικού προστατικού αντιγόνου (PSA) και τη δακτυλική εξέταση του αδένα.
Εισαγωγή – Προληπτικός έλεγχος Καρκίνου του Προστάτη
- Published in PSA, Καρκίνος του Προστάτη, Παθήσεις
Αίτια – Προδιαθεσικοί Παράγοντες Καρκίνου Προστάτη
- Published in Καρκίνος του Προστάτη, Παθήσεις
Συμπτώματα του Καρκίνου του Προστάτη
- Published in Καρκίνος του Προστάτη, Παθήσεις
Σταδιοποίηση του Καρκίνου του Προστάτη
- Published in Καρκίνος του Προστάτη, Παθήσεις
Θεραπεία και Πρόγνωση του Καρκίνου του Προστάτη
- Published in Καρκίνος του Προστάτη, Παθήσεις
Λ.Κηφισίας 102 - Αθήνα
Tηλ: 210 7222942
Κιν: 6980388332
fax: 210 7222953
Κ.Παλαιολόγου 7 - Τρίπολη
Tηλ: 2710 223202
Κιν: 6983488485
fax: 2710 223202
Κυστική ίνωση και ανδρική υπογονιμότητα
11 Οκτωβρίου, 2024PSMA PET/CT: ένα πολύτιμο εργαλείο στην εξατομικευμένη διάγνωση και θεραπεία του καρκίνου του προστάτη
6 Οκτωβρίου, 2024Ο ρόλος της κιρσοκηλεκτομής σε υπογόνιμους άνδρες με κλινική κιρσοκήλη, φυσιολογικές παραμέτρους σπέρματος και υψηλό κατακερματισμό DNA σπέρματος
2 Οκτωβρίου, 2024Επίδραση της ηλικίας και του χρόνου διόρθωσης στην εξέλιξη της λειτουργίας των όρχεων σε ασθενείς με κιρσοκήλη ΙΙΙ βαθμού
26 Σεπτεμβρίου, 2024Εβδομάδα ουρολογικής υγείας 2024 – Ακράτεια ούρων
20 Σεπτεμβρίου, 2024