Μιχαήλ Άγγελος: τέχνη, ανατομία και νεφρός
Michelangelo: art, anatomy, and the kidney
Ο Michelangelo di Lodovico Buonarroti Simoni ή απλώς Michelangelo, είναι αδιαμφισβήτητα ένας από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες στην ιστορία της τέχνης.
Γλύπτης, ζωγράφος, αρχιτέκτονας, ποιητής, ήταν για πολλούς ο αρχετυπικός Αναγεννησιακός Άνθρωπος -με τον Leonardo da Vinci– να αποτελεί μοναδικό ανταγωνιστή του για αυτό τον τίτλο.
Έχοντας ασκήσει τεράστια επιρροή στην εξέλιξη της Δυτικής Τέχνης, σήμερα θεωρείται ο σπουδαιότερος καλλιτέχνης της εποχής του -αν όχι ο σπουδαιότερος όλων των εποχών. Μάλιστα, κατά τη διάρκεια της ζωής του τον αποκαλούσαν «Ο Θεϊκός» (Il Divino). Οι σύγχρονοί του θαύμαζαν την «terribilità» του, δηλαδή την ικανότητα του να προκαλεί δέος με την τέχνη του.
Ο Μιχαήλ Άγγελος (1475-1564) είχε ένα δια βίου ενδιαφέρον για την ανατομία. Ξεκίνησε στις αρχές της εφηβείας του, όταν εντάχθηκε στην αυλή του Λορέντζο των Μεδίκων και εκτέθηκε στα μέλη του γιατρού-φιλοσόφου. Μέχρι την ηλικία των 18 ετών, άρχισε να εκτελεί τις δικές του ανατομικές παρασκευές. Τα πρώιμα ανατομικά του ενδιαφέροντα αναβίωσαν αργότερα στη ζωή του, όταν φιλοδοξούσε να εκδώσει ένα βιβλίο για την ανατομία για καλλιτέχνες και να συνεργαστεί στην εικονογράφηση ενός κειμένου ιατρικής ανατομίας που ετοιμαζόταν από τον ανατόμο Realdo Colombo (1516-1559).
Η σχέση του με τον Colombo πιθανότατα ξεκίνησε όταν ο ανατόμος τον διέγνωσε και τον θεράπευσε για νεφρολιθίαση το 1549.
Φαίνεται ότι ανέπτυξε ουρική αρθρίτιδα το 1555, καθιστώντας την πιθανότητα λίθων ουρικού οξέος μια ξεχωριστή πιθανότητα. Οι επαναλαμβανόμενες πέτρες του ουροποιητικού μέχρι το τέλος της ζωής του είναι καλά τεκμηριωμένες στην αλληλογραφία του. Τα διαθέσιμα έγγραφα υποδηλώνουν ότι μπορεί να υπέφερε από νεφρολιθίαση νωρίτερα στη ζωή του. Η τελική του ασθένεια με συμπτώματα υπερφόρτωσης υγρών υποδηλώνει ότι μπορεί να έχει υποστεί αποφρακτική ουροπάθεια.
Το ότι αυτό μπορεί να εξηγεί το ενδιαφέρον του για τη λειτουργία των νεφρών είναι εμφανές στην ποίηση και τα σχέδιά του. Το πιο εντυπωσιακό από αυτή την άποψη είναι ο μανδύας του Δημιουργού στον πίνακά του διαχωρισμού γης και νερού στην οροφή της Καπέλα Σιστίνα (Cappella Sistina) στη Ρώμη, ο οποίος έχει σχήμα διχοτομημένου δεξιού νεφρού.
Πίνακας από την οροφή της Καπέλα Σιστίνα (Cappella Sistina) που δείχνει τον Θεό να χωρίζει τη γη από το νερό (1511) του Μιχαήλ Άγγελου
- (α) Αφαίρεση με τη βοήθεια υπολογιστή των μορφών που δείχνουν νεφρό σχήμα μανδύα του Δημιουργού
- (β) Έγχρωμη επισημασμένη έκδοση του (β) για την επίδειξη των αγγείων και του ουρητήρα του νεφρού
- (γ) Αναπαραγωγή ιατρικής απεικόνισης του φυσιολογικού νεφρού
- (δ) στον οποίο ο ουρητήρας εμφανίζεται στη φυσιολογική του πορεία προς τα κάτω από το νεφρό
Η χρήση του νεφρικού περιγράμματος σε μια σκηνή που αντιπροσωπεύει τον διαχωρισμό των στερεών (Γη) από το υγρό (Νερό) υποδηλώνει ότι ο Μιχαήλ Άγγελος ήταν πιθανώς εξοικειωμένος με την ανατομία και τη λειτουργία του νεφρού όπως ήταν κατανοητό εκείνη την εποχή.
Λεπτομέρεια από τον πίνακα του Διαχωρισμού Γης και Υδάτων. Δείχνει μία από τις γυμνές μορφές (ignudi) να κάθεται στην κορυφή της περσικής Σίβυλλας (1511, αριστερή φιγούρα). Αφαίρεση του ignudo με τη βοήθεια υπολογιστή που επισημαίνει τα μαξιλάρια σε σχήμα νεφρού.