Ουρηθρικό Σύνδρομο

Το ουρηθρικό σύνδρομο ορίζεται ως συχνουρία και δυσουρία σε απουσία λοίμωξης, ενώ δεν υπάρχει ομοφωνία για τα κριτήρια διάγνωσης. Το σύνδρομο αυτό πολλές φορές συγχέεται με τη διάμεση κυστίτιδα. Οι περισσότεροι ασθενείς με τη διάγνωση του ουρηθρικού συνδρόμου είναι γυναίκες μεταξύ 30 και 50 ετών.

Όπως αναφέρθηκε, χαρακτηρίζεται από συχνουρία, δυσουρία, υπερηβικό άλγος ενώ δεν υπάρχει κανένα αντικειμενικό παθολογικό εύρημα από το ουροποιητικό.
Συνήθως είναι πιο έντονο στη διάρκεια της ημέρας. Τα συμπτώματα ελαττώνονται μετά την ούρηση. Ασθενείς με ουρηθρικό σύνδρομο αναφέρουν αρκετές φορές και αποφρακτικά συμπτώματα, όπως δυσκολία στην έναρξη της ούρησης, ασθενή ροή ούρων και αίσθημα ατελούς κένωσης της κύστης. Κάθε παθολογική κατάσταση στον κόλπο πρέπει να αποκλείεται και η λήψη του ιστορικού πρέπει να είναι πολύ προσεκτική.

Η αιτιολογία του συνδρόμου είναι άγνωστη. Ιστορικά είχε ενοχοποιηθεί η στένωση της ουρήθρας. Σήμερα οι θεωρίες για την αιτιολογία του συνδρόμου αυτού αναφέρονται σε ορμονικές διαταραχές, φλεγμονή των αδένων του Skene και των περιουρηθρικών αδένων, αντίδραση σε κάποιες τροφές ή χημικά του

περιβάλλοντος (αφρόλουτρα, σαπούνια, αντισυλληπτικές κρέμες και προφυλακτικά), αυξημένη ευαισθησία μετά κυστίτιδα ή τραυματική σεξουαλική επαφή.

Η ποιότητα της ζωής επηρεάζεται σημαντικότατα από το ουρηθρικό σύνδρομο.

Δυστυχώς η διάγνωση τίθεται εξ αποκλεισμού.
Μια πληθώρα παθήσεων που γνωρίζει ο ουρολόγος σας, μπορούν να προκαλέσουν παρόμοια συμπτώματα και θα πρέπει να αποκλειστούν, πριν τεθεί η διάγνωση του ουρηθρικού συνδρόμου. Πάντως η διάγνωση του τελευταίου δεν είναι πάντα εύκολη υπόθεση. Η κυστεοσκόπηση είναι συχνά απαραίτητη για να αποκλείσει άλλες παθήσεις που δίνουν παρόμοια συμπτώματα.

Η θεραπευτική αντιμετώπιση περιλαμβάνει τροποποίηση συμπεριφοράς και διατροφής (ώστε το PH των ούρων να γίνεται πιο αλκαλικό), βιοανάδραση και φαρμακευτική θεραπεία με μυοχαλαρωτικά, α1-αδρενεργικούς αναστολείς, τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά, αντιμουσκαρινικά φάρμακα και ορμονική υποκατάσταση.

Ο πιο συχνός τρόπος αντιμετώπισης του ουρηθρικού συνδρόμου είναι οι διαστολές της ουρήθρας, με προφανή στόχο την άρση κάποιας υποκείμενης απόφραξης.
Με την μέθοδο αυτή παρατηρήθηκε υψηλή υποκειμενική αποτελεσματικότητα (ποσοστό από 76% έως 83%).
Σήμερα, παρά την έλλειψη μιας επιστημονικής τεκμηριωμένης βάσης για την εφαρμογή τους, οι διαστολές της ουρήθρας παραμένουν μια κοινή ουρολογική πρακτική στην αντιμετώπιση του ουρηθρικού συνδρόμου στις γυναίκες.