Οι κακώσεις του πέους αποτελούν στην πλειονότητά τους επείγοντα ουρολογικά περιστατικά. Είναι σχετικά σπάνιες κυρίως λόγω της καλά προστατευμένης θέσης και της “κινητικότητας” των έξω γεννητικών οργάνων.

Το πέος τραυματίζεται λιγότερα συχνά σε σχέση με άλλα όργανα του σώματος. Οι κακώσεις του πέους μπορεί να προκύψουν μετά από:

• Αυτοκινητιστικά ατυχήματα
• Πυροβολισμούς
• Εγκαύματα
• Σεξουαλικές επαφές
• Αθλήματα

Σύμφωνα με την Αμερικανική Ένωση για τη χειρουργική του τραύματος (ΑΑST) οι κακώσεις του πέους ανάλογα με τη βαρύτητα κατηγοριοποιούνται ως εξής:

Κλίμακα βαρύτητας κακώσεων πέους

1. Δερματική ρήξη/θλάση
2. Ρήξη της περιτονίας του Buck χωρίς απώλεια ιστού
3. Απώλεια δέρματος/ρήξη έως τη βάλανο/στόμιο ουρήθρας/ σηραγγώδη σώματα ή έλλειμμα ουρήθρας < 2 cm
4. Έλλειμμα ουρήθρας ή σηραγγωδών > 2 cm/μερική πεεκτομή
5. Ολική πεεκτομή

Οι δύο απεικονιστικές μέθοδοι για να εξετάσουμε το πέος σε περίπτωση κάκωσης είναι το υπερηχογράφημα (με τη χρήση και του έγχρωμου Doppler) και η μαγνητική τομογραφία.

Το υπερηχογράφημα πέους αποτελεί το συνηθέστερο και πιο αξιόπιστο τρόπο απεικόνισης είτε πρόκειται για οξύ, είτε για χρόνιο τραυματισμό.