Μετά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο, καμία άλλη τεχνολογική μέθοδος εντός των τειχών της ουρολογίας δεν πέτυχε ταχύτερη και ευρύτερη αποδοχή παγκοσμίως, όπως αυτή της εξωσωματικής λιθοτριψίας (ESWL, extracorporeal shock wave lithotripsy). Στον τομέα αυτόν καταγράφηκαν εξαιρετικές εργασίες επιστημόνων και ερευνητικών ομάδων, οι οποίες με γοργούς ρυθμούς τοποθέτησαν την καινοτόμo θεραπευτική μέθοδο στο επίκεντρο του ιατρικού ενδιαφέροντος.
Ακρογωνιαίο λίθο στην ανάπτυξη της εξωσωματικής λιθοτριψίας αποτέλεσε το έτος 1947. Τότε κατασκευάστηκε η πρώτη γεννήτρια παραγωγής κρουστικών κυμάτων στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Την ίδια δεκαετία εντοπίζονται οι πρώτες επιστημονικές προσπάθειες θρυμματισμού λίθων μέσω υπερήχων.
30 χρόνια αργότερα και μετά από αρκετές έρευνες και πειράματα ο επιμελητής ουρολογίας της πανεπιστημιακής κλινικής του Μονάχου Christian G. Chaussy, υπό την επίβλεψη του Καθηγητή Schmiedt, ανέπτυξε μία πειραματική μέθοδο εισαγωγής λίθων στη νεφρική πύελο κουνελιών, με σκοπό την κλινική εκτίμηση της επίδρασης των κρουστικών κυμάτων σε ζώντες οργανισμούς.
Κατόπιν μελετών στα πειραματόζωα, η εταιρεία Dornier κατασκεύασε τελικά τον πρωτότυπο λιθοτρίπτη HM-1 (HM = human model).
Στις 7 Φεβρουαρίου 1980, ο Hans Dworschak κατεγράφη από τον Chaussy ως ο πρώτος ασθενής παγκοσμίως στον οποίο εφαρμόστηκε επιτυχώς η μέθοδος της εξωσωματικής λιθοτριψίας (λίθος νεφρικής πυέλου). Εντός ενός έτους ακολούθησαν 100 ασθενείς. Τα πρώτα αποτελέσματα δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό «The Lancet». Συνολικά διεξήχθησαν 221 λιθοτριψίες σε 206 ασθενείς. Οι δοκιμές στέφθηκαν με επιτυχία καθώς δεν καταγράφηκαν σοβαρές επιπλοκές, τόσο κατά τη διάρκεια όσο και μετά το πέρας των συνεδριών.
Κατά τη διάρκεια της ιστορίας της ιατρικής, ίσως δεν υπήρξε άλλη τόσο μεγάλη τεχνολογική ανακάλυψη, που έφερε επανάσταση στην αντιμετώπιση της λιθίασης, όσο η εξωσωματική λιθοτριψία.
H Dornier έλαβε το 1983 το βραβείο καινοτομίας γερμανικών επιστημών. Kατά την διάρκεια του ίδιου έτους ιδρύθηκε η πρώτη γερμανική εταιρία λιθοτριψίας που υπάρχει έως και σήμερα. Εξαιτίας της μονοπωλιακής τακτικής, η αγορά παρέμεινε εξαιρετικά επικερδής για την εταιρεία. Ως εφευρέτης και μοναδικός κατασκευαστής ζητούσε μεγάλα χρηματικά ποσά για το δημοφιλές μηχάνημα. Λόγω του υψηλού κόστους αγοράς ο λιθοτρίπτης απέκτησε το τίτλο της πιο ακριβής «μπανιέρας» στον κόσμο.
Σε διεθνές επίπεδο, τον Φεβρουάριο του 1984 δόθηκε έγκριση για την εμπορευματοποίηση του λιθοτρίπτη στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Στο Methodist Hospital της Ινδιανάπολις τοποθετήθηκε ο πρώτος λιθοτρίπτης επί αμερικανικού εδάφους. Τον Φεβρουάριο του 1986 λειτουργούσαν παγκοσμίως 133 μηχανήματα με περισσότερους από 90.000 ασθενείς να έχουν υποβληθεί σε θεραπεία εξωσωματικής λιθοτριψίας. Το 1987 στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής υπήρχαν 140 λιθοτρίπτες. 10 εκ των οποίων ήταν τοποθετημένοι σε φορτηγά-αυτοκίνητα ώστε να είναι φορητοί.
Ο πρώτος λιθοτρίπτης στον Eλλαδικό χώρο τοποθετήθηκε τον Απρίλιο του 1986 στην ουρολογική κλινική του Σισμανόγλειου Νοσοκομείου. Σήμερα υπολογίζεται πως λειτουργούν παγκοσμίως περισσότεροι από 5.000 εξωσωματικοί λιθοτρίπτες, μέσω των οποίων πραγματοποιούνται περισσότερες από 1 εκατομμύριο θεραπευτικές συνεδρίες κατ᾽ έτος.