Η χρήση των α1-αδρενεργικών αναστολέων ενδεχομένως να μπορεί να βοηθήσει τους ασθενείς με επίσχεση ούρων που οφείλεται σε απόφραξη λόγω καλοήθους υπερπλασίας του προστάτη. Στο συμπέρασμα αυτό κατέληξε μια διεθνής μελέτη που διενεργήθηκε από την Ευρωπαϊκή Ουρολογική Εταιρεία.
Η επίσχεση ούρων είναι η αδυναμία ενός ασθενούς να αδειάσει πλήρως ή μερικώς την ουροδόχο κύστη με εκούσια ούρηση. Η επίσχεση ούρων μπορεί να είναι οξεία (αιφνίδια) ή χρόνια. Η οξεία μορφή της πάθησης εμφανίζεται τελείως ξαφνικά και είναι πολύ σοβαρή. Η χρόνια κατακράτηση ούρων σημαίνει ότι υφίσταται για αρκετό διάστημα. Στην πρώτη περίπτωση η ιατρική επέμβαση είναι επιβεβλημένη και επείγουσα, σε αντίθεση με τη χρόνια μορφή. Η ακριβής συχνότητα εμφάνισης επίσχεσης ούρων στο γενικό πληθυσμό παραμένει ασαφής. Διάφορες εκτιμήσεις υποδεικνύουν από 2,2 έως 6,8 συμβάντα / 1000 ασθενείς που λαμβάνουν φαρμακευτική αγωγή για ένα χρόνο.
Τα αίτια της επίσχεσης ούρων ποικίλουν.
Το πρόβλημα μπορεί να προκύψει όταν κάτι εμποδίζει την ελεύθερη ροή των ούρων μέσω της ουροδόχου κύστης και της ουρήθρας, π.χ. ύπαρξη ουρολίθων, από τη χρήση ορισμένων φαρμάκων, όπως αντιυπερτασικά, αντιισταμινικά, αντισπασμωδικά και τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά, που μπορούν να αλλάξουν τον τρόπο λειτουργίας του μυός της ουροδόχου κύστης, αλλά και από την παρουσία λοίμωξης και οιδήματος. Επίσης, τα φάρμακα που χορηγούνται για την πραγματοποίηση μιας χειρουργικής επέμβασης μπορεί να γίνουν αιτία επίσχεσης ούρων μετεγχειρητικά. Το πρόβλημα μπορεί να προκύψει και από τη μη σωστή λειτουργία της ουροδόχου κύστης, λόγω ύπαρξης προβλήματος επικοινωνίας μεταξύ εγκεφάλου, ουροδόχου κύστης και ουρήθρας. Όμως, η πιο συνηθισμένη αιτία της πάθησης στους άνδρες είναι η καλοήθης υπερπλασία του προστάτη.
Η συνήθης πρακτική για την αντιμετώπιση της οξείας μορφής, είναι η τοποθέτηση ενός καθετήρα στην ουρήθρα για την απομάκρυνση των ούρων από την ουροδόχο κύστη. Η θεραπεία της χρόνιας μορφής ή της οξείας μορφής που γίνεται σταδιακά χρόνια, εξαρτάται από την αιτία. Για τους άνδρες με υπερπλασία προστάτη μπορεί να χρησιμοποιηθούν ορισμένα φάρμακα. Επίσης, μπορεί να επιλεχθεί η χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση του προστάτη ή τη μείωση του μεγέθους του.
Στοιχεία από μελέτες, οι οποίες αξιολόγησαν τη μακροχρόνια χρήση α1-αναστολέων, έδειξαν ότι οι ασθενείς που έλαβαν αυτή τη θεραπεία είχαν σημαντικά μικρότερο κίνδυνο επαναλαμβανόμενων οξέων επεισοδίων επίσχεσης ούρων. Κατά συνέπεια, η φαρμακολογική παρέμβαση πρέπει να εξετάζεται όχι μόνο ως βοήθημα για την αύξηση της πιθανότητας επιτυχούς δοκιμασίας αφαίρεσης καθετήρα, αλλά και ως μέσο για τη μείωση του κινδύνου επανεμφάνισης οξέος επεισοδίου επίσχεσης ούρων, που θα μπορούσε να οδηγήσει σε περαιτέρω παρεμβάσεις μακροπρόθεσμα.