Στένωση του αυχένα της ουροδόχου κύστης: μια επιπλοκή της προστατεκτομής
Η διουρηθρική εκτομή του προστάτη αποτελεί τον χρυσό κανόνα της χειρουργικής θεραπείας για την καλοήθη υπερπλασία του προστάτη με ποσοστό επιτυχίας που ξεπερνά το 90%. Οι συχνότερες επιπλοκές της επέμβασης περιλαμβάνουν:
- τη μετεγχειρητική αιμορραγία,
- τη μετεγχειρητική λοίμωξη,
- την παλίνδρομη εκσπερμάτιση,
- το στένωμα της ουρήθρας και
- την ακράτεια.
Επιπλέον, η συγκεκριμένη επέμβαση μπορεί να περιπλεχθεί από στένωμα του αυχένα της κύστης, με πιθανότητα εμφάνισης που κυμαίνεται από 2.2 έως 9.8%.
Η στένωση του αυχένα της κύστης μετά από διουρηθρική προστατεκτομή (TUR-P) είναι μια σπάνια, αλλά υπαρκτή επιπλοκή. Η θεραπεία της αποτελεί χειρουργική πρόκληση εξαιτίας του σημαντικού ποσοστού επανεμφάνισης.
Συνήθως εμφανίζεται 6 μήνες έως και δυο χρόνια μετά τη διουρηθρική προστατεκτομή. Αν και η γνώση για την παθοφυσιολογία του προβλήματος είναι περιορισμένη, οι παράγοντες που προδιαθέτουν φαίνεται να εντοπίζονται:
- στη χειρουργική τεχνική,
- σε προεγχειρητικές λοιμώξεις,
- στο μικρό μέγεθος του προστατικού αδένα και
- στο κάπνισμα.
Ποια είναι τα συμπτώματα;
Στην αρχή, ο ασθενής παρατηρεί μείωση στην ταχύτητα της ροής των ούρων, αλλά και στον όγκο τους. Αισθάνεται ότι δεν αδειάζει η κύστη του πλήρως και η ούρηση γίνεται σταδιακά διακοπτόμενη. Η κατάσταση μπορεί να εξελιχθεί μέχρι και το σημείο της επίσχεσης ούρων. Σε άλλες περιπτώσεις, ο ασθενής έχει ακράτεια όταν η κύστη του είναι γεμάτη, μια κατάσταση η οποία ονομάζεται ακράτεια από υπερπλήρωση.
Ποια είναι η θεραπεία ;
Η αρχική θεραπευτική προσέγγιση συνίσταται σε επαναλαμβανόμενες διαστολές της ουρήθρας.
Οριστική θεραπεία με ποσοστό επιτυχίας που αγγίζει το 72% αποτελεί η διουρηθρική εκτομή του αυχένα της κύστης (διουρηθρική αυχενοτομή, TUR-bladder neck).