Η λιθίαση του προστάτη είναι συνήθως ένα τυχαίο εύρημα κατά τη διάρκεια διουρηθρικής προστατεκτομής σε ασθενείς με καλοήθη υπερπλασία του προστάτη και υποτροπιάζουσες λοιμώξεις από το κατώτερο ουροποιητικό σύστημα. Οι προστατικοί λίθοι σχηματίζονται μέσα στον αδένα, είναι μονήρεις ή πολλαπλοί μέσα σε προστατικές κρύπτες και συνήθως είναι ασυμπτωματικοί.
Όταν υπάρχουν συμπτώματα από το κατώτερο ουροποιητικό σύστημα (πόνος, αποφρακτικού τύπου ούρηση, υποτροπιάζουσες ουρολοιμώξεις, επώδυνη εκσπερμάτιση κ.ά.), η θεραπεία είναι η διουρηθρική προστατεκτομή.
Οι ενδοπροστατικές ασβεστώσεις αντιμετωπίζονται στην καθημερινή κλινική δραστηριότητα άλλοτε ως εύρημα χρόνιας προστατίτιδας κι άλλοτε ως τυχαίο εύρημα που προκύπτει κατά την διάρκεια ακτινολογικής εξέτασης ρουτίνας, προστατεκτομής ή ιστολογικής εξέτασης, χωρίς να αποδίδεται κάποια κλινική σημασία ή σπουδαιότητα.
Η ύπαρξη λίθων στον προστατικό αδένα έχει γίνει γνωστή εδώ και εκατοντάδες χρόνια. Αν και οι προστατικοί λίθοι είναι πολύ συχνοί, υπάρχουν λίγες μόνο σχετικές αναφορές, κυρίως από τα μέσα της δεκαετίας του 1940. Κατά γενική ομολογία η δομή και η σύσταση των προστατικών λίθων δεν είναι ενιαία. Αν και υπάρχουν προστατικοί λίθοι που έχουν εντελώς κρυσταλλική δομή, εν τούτοις στην πλειονότητα των περιπτώσεων διαθέτουν συγχρόνως και περιοχές με οργανικό περιεχόμενο. Στην συντριπτική τους πλειοψηφία οι προστατικοί λίθοι συνίστανται από καρβονοαπατίτη ή υδροξυαπατίτη και φωσφορικό τριασβέστιο που αποτελούν προϊόντα κατακρήμνισης προερχόμενα από προστατικές εκκρίσεις. Η ύπαρξη οξαλικών και ουρικών αλάτων ως συστατικών στοιχείων σε ορισμένες μορφές λίθων απαντάται σπανιότερα και υποδηλώνει συμμετοχή ούρων στη παθογένεση της λιθίασης.